فصل سیاه

نوستالژییه کوچه به یادموندنی....که تهش میرسید به یه باغ سرسبز....اماقبلش یه دربود یه درچوبی قدیمیکه وقتی با اون آویزش به در میکوبیدی انگار صدای زندگی بود که داشت گوشهاتو نوازش میکرد...وزیباترازاون وقتی که دراین خونه باز میشد.... اولش یه دهلیز تاریک وخنک بود که همیشه بوی کاه وگل میداد عطری که من عاشقش بودم...اونقدر تاریک بود که من از ترس چشامو میبستمو میدویدم تا ازش بگذرم....وقتی وارد حیا فصل سیاه...